Lozan Konferansı (1922-1923), Türkiye Cumhuriyeti’nin uluslararası alanda tanınması ve sınırlarının belirlenmesi amacıyla düzenlenmiştir. İtilaf Devletlerinin bu konferansta birkaç temel amacı vardı:

1. Savaş Sonrası Düzenlemeler: Birinci Dünya Savaşı sonrasında Avrupa’da yeni bir düzen oluşturmak, savaş sonrası sınırları belirlemek ve barış ortamını sağlamak.
2. Türk Ulusal Hareketinin Bastırılması: Türk Kurtuluş Savaşı’nın ardından Türkiye’nin bağımsızlık kazanmasını engellemek ve Türk ulusal hareketinin etkisini azaltmak.
3. Sınırların Belirlenmesi: Türkiye’nin topraklarının sınırlarını belirlemek ve bölgedeki etnik gruplar arasında dengeleri gözetmek.
4. Azınlık Hakları: Türkiye’deki azınlıkların haklarını güvence altına almak amacıyla bir çerçeve oluşturmak.
5. İtalya ve Yunanistan’ın İhtiyaçları: İtalya ve Yunanistan gibi ülkelerin, savaş sonrası elde etmek istedikleri toprakları ve çıkarları göz önünde bulundurarak müzakere yapmak.

Bu konferans, Türkiye’nin bağımsızlığını ve uluslararası alanda tanınmasını sağlarken, aynı zamanda İtilaf Devletleri için de yeni bir denge sağlama amacı taşıyordu. Sonuç olarak, 24 Temmuz 1923’te imzalanan Lozan Antlaşması ile Türkiye, uluslararası alanda tanınmış ve bağımsız bir devlet olarak varlığını sürdürebilmiştir.