Feodalite, Orta Çağ Avrupa’sında ortaya çıkan bir sosyal, ekonomik ve siyasi sistemdir. Bu sistem, toprak sahipliği ve hizmet ilişkilerine dayanmaktadır. Feodalite, genel olarak şu unsurları içerir:
- Toprak Sahipliği: Feodal sistemde, toprak büyük lordlar (derebeyler) tarafından yönetilir. Bu lordlar, topraklarını genellikle krallar veya daha yüksek otoritelerden almışlardır.
- Vassal (Sübaşı) İlişkisi: Lordlar, altındaki daha küçük toprak sahiplerine (sübaşılar) toprak verirler. Sübaşılar, bu toprakları işlemekle yükümlüdür ve karşılığında lordlarına askerlik veya diğer hizmetler sunarlar.
- Hiyerarşi: Feodal sistemde bir hiyerarşi vardır. En üstte kral bulunurken, onun altında lordlar, onların altında ise sübaşılar ve en altta köylüler yer alır. Her seviye, bir üst seviyeye bağlıdır ve belirli yükümlülükleri vardır.
- Yerel Yönetim: Feodalite, merkezi otoritenin zayıf olduğu dönemlerde gelişmiştir. Bu nedenle yerel lordlar, kendi bölgelerinde bağımsız bir şekilde yönetim yapma yetkisine sahip olmuştur.
Feodalite, Avrupa’da yaklaşık 9. yüzyıldan 15. yüzyıla kadar yaygın olarak uygulanmıştır ve zamanla ekonomik değişimlerle, özellikle ticaretin artmasıyla birlikte etkisini yitirmiştir. Bu sistem, toplumsal sınıfların oluşumunda ve tarihsel süreçte önemli bir rol oynamıştır.
