Tımar sistemi, Osmanlı İmparatorluğu döneminde uygulanan bir toprak yönetim modelidir. Bu sistemde, devlet toprakları “tımar” adı verilen birimlere ayrılır ve bu tımarlar, genellikle askeri hizmet karşılığında oradaki toprakları işleten kişilere (tımar sahibi) verilirdi. Tımar sahipleri, bu topraklardan elde ettikleri gelirle devletin askeri ve idari ihtiyaçlarına katkıda bulunurlardı. Sistem, hem askeri hem de idari işlevleri yerine getirirken, tarımsal üretimi teşvik etmeyi amaçlardı.