Yaz Yağmuru

Biraz ıslağım kusura bakma can’ım.

Yanımda yemyeşil kırların, kahverengi toprakların kokusunu taşıyorum.

Perdelerini aç, kalbimden kalbine kanat çırpmaya hazırlanan serçeyi al içeriye. Hayat kadere bağlı bir gemidir, denizin üstünde yol aldıkça ne zaman alabora olacağını bilemezsin.

Ama yağmur öylemi?

Bir anda gürüldeyen göğün sancısıyla, parlak ışığıyla ortaya çıkan şimşeğin izniyle doğar dünyaya.  Yarıkları doldurup oluklardan taşarken, dünyanın kirine kafa tutar.

Diyor ki; ben daha temizim senden, istediğin kadar kirlen ya da kirlet ben daima temizlerim.

Öyle mi ya hayat; insanların çekinmeden kirlettikleri ruhuna, kan bulanmış parmak aralarına girer mi Yaz yağmuru.

Sen söyle can’ım tıynetsiz, hatta ve hatta haysiyetsiz aldanmalardan biri de bu değil mi? Bir avuç topraktan, bir dolu yağmurundan medet umulacak düşüklüğü göstermek.

Sustum, daha anlatmam bunları.

Yağar geçerim pencerenden yine eskisi gibi.  Kısacık bir an hissedersin yüzünü yalayan yağmurun esintisini…

-SEMRA ŞENOL