Kelime Kökeni: Arapça-ahirîn, evâhir çoğul biçimi

– Son

– Biten, sona eren, hitam olan,

– Sonunda, sonuncu, en sonra, sonra ki, final

Cümle içinde kullanımı: “Sen benim ahirim, içimden bir türlü söküp atamadığım geleceğim idin söyle nasıl gittin?”