Kelime Kökeni: Arapça-ahirîn, evâhir çoğul biçimi
– Son
– Biten, sona eren, hitam olan,
– Sonunda, sonuncu, en sonra, sonra ki, final
Cümle içinde kullanımı: “Sen benim ahirim, içimden bir türlü söküp atamadığım geleceğim idin söyle nasıl gittin?”