Kelime Kökeni: Arapça-ad
– Peder
– Baba
– Ata
– Hoca
Cümle içinde kullanımı: “Eb sözü dinlemeyenin hali nice olur.”
Kelime Kökeni: Ad
– Baba, peder
– Şeyh, emir, âlim, hâkîm
– Bektaşi dedesi veya şeyhi
– Ada
– Emir, nebi
– Verme, veriş
– Bağışlama, ihsan, ihsan
– Sipahi için yılda iki defa hazineden verilen mal
– Muallim, hoca
Cümle içinde kullanımı: “Atalarımız biz gençlere yol göstermek, kendi hatalarından bizlerinde feyz almasını istedikleri için konuşur.”