Le Parnasse Contempoain  “Çağdaş parnasçılık” eseri Parnasizm akımının çıkış noktası olmuştur.  Realizm, klasizm ve romantizm akımlarına tepki olarak doğmuştur.  Teknikte kusursuzluk ön plandayken, nesnellik baş roldedir.  Sanatsal biçim önde tutularak ‘Sanat sanat içindir’ sözü benimsenmiştir.

Şiirde biçimcilik amaçlanır.  19, yüzyılda Fransa’da ortaya çıkan Parnasizm, şiir türünde önemli eserlerin verilmesini sağlamıştır.  Doğal güzelliği ve dış görünüşe büyük önem verilirken, ölçülü ve nesnel bir anlatımda söz konusudur.

Realizm ve natüralizmin bir çeşit sentezi olarak şiirde kendini gösteren bu akım, ilk olarak Parnas adlı derginin yayınlanmasıyla dağılmaya başlamıştır.

Eserlerde sanatsal kaygı daima öne çıkmaktadır, zengin bir dil, ihtişamlı biçim, yoğun duygusallık içerir.  Parnasizm temsilcileri Theophile Gautier, Francois Coppee, Theodore Banville, Leconte de Lisle’dir. Edebiyat tarihinde Parnasizm, Leconte de Lisle ile bağdaşmaktadır.

Parnasizmi benimseyen şairlere Parnasyenler denilmektedir. Şiirlerinde redife ve kafiyeye önem verirler.  Türk edebiyatımızda parnasizmi benimseyen yazar ve şairlerimiz: Tevfik Fikret, Cenap Sahabettin, Yahya Kemal’dir.

Tevfik Fikret parnasizm akımının en belirgin özelliklerini eserlerinde icra etmiştir.