Kelime Kökeni: Ad-sıfat

– Alaydan yetişme subay

– Gösterişli, debdebeli, şaşalı, tantanalı

– Okula gitmeden kendi kendine yetişmiş kişi

– Eğlenceli, istihzalı, alay edici, alaycı

Cümle içinde kullanımı: ” Bizim Rıdvan mektepli değil alaylıdır bu sebepten bir bakışta anlar arabanın arızasını. “