Kelime Kökeni: Arapça

– Muhabbet edilen kişi

– Sevilen kişi, sevgili

Deyim: Mahbub-i Hûda

Cümle içinde kullanımı: “Ey Mahbub, sanma ki unuturum dostluğunu. Yüreğime esenlik veren arkadaşlığın ilelebet sürecektir bende.”