Avrupa Birliğine üye olan ülkelerin Ekonomik ve Parasal Birliğe katılabilmeleri için getirmeleri gereken şartların ve koşulların belirtildiği Maastricht Kriterleri tarafından belirlenmektedir. EPB aşamaları, bu aşamalarda izlenecek yol ile birlikte ekonomik ve parasal politikalar, uygulanış kuramları Maastricht Kriterleri tarafından belirlenmektedir.

Hollanda’nın Maastricht kentinde 9-10 Aralık 1991’de imzalanan Maastricht Antlaşması ile bu kriterler hem kabul edilmiş hemde düzenlenmiştir.  Antlaşma 1 Ocak 1993’de yürürlüğe girmiştir.

Üye ülkeler arasındaki ekonomi farklılıkların kaldırılabilmesi, ekonomik ve parasal birliğin gerçekleştirilebilmesi adına Maastricht Kriterleri ölçüt olarak kabul görmüş, uygulanacak yaptırımlar belirlenmiştir.

Maastricht Kriterleri

• Her bir üyenin yıllık ortalama enflasyon oranı, en düşük yıllık enflasyona sahip üç üye devletin enflasyon ortalamasını en fazla 1,5 puan geçebilecektir.

• Üye devletlerin bütçe açığı oranı, gayri safi yurt içi hasılasının yani bir ülke sınırları içerisinde belli bir zaman içinde, üretilen tüm mal ve hizmetlerin para birimi cinsinden değerinin % 3’ünü aşmaması gerekir.

• Üye devletlerin kamu borçlarının, gayri safi yurt içi hasılalarının % 60’ını geçmemesi gerekir.

• Herhangi bir üye ülkede uygulanan uzun vadeli faiz oranları 12 aylık dönem itibarıyla, fiyat istikrarı alanında en iyi performans gösteren 3 ülkenin faiz oranını 2 puandan fazla aşmayacaktır.

• Üye devletlerin ulusal paraları, Avrupa Döviz Kuru mekanizmasının izin verdiği normal dalgalanma sınırları içinde kalmak zorundadır.

• Son 2 yıl itibarıyla üye ülke parası diğer bir üye ülke parası karşısında devalüe(değeri düşürülmüş)  edilmiş olmamalıdır.