Kelime Kökeni: Farsça 

– Eklendiği kelimeye ‘açan, açıcı’ anlamlarını katarak birleşik söz varlıkları ve tamlamalar oluşturur.

– Dil-küşâ: gönül açan, gönül açıcı

– Dehen-küşâ: ağzını açan, ağız açıcı

Cümle içinde kullanımı: ” Durma bağrını küşâ edip soluğuma yanaş, makber utansın güzelliğinden. “