Kelime Kökeni: Türkçe-bey+Farça-zâde
– Bey oğlu
– Babası reis veya ağa olan kimse
– Soylu
– Necip
– Asil
– Nazlı büyütülmüş kimse
– Zengin bir kimsenin oğlu
Cümle içinde kullanımı: “Bey-zâdem kahvaltısını yatağında mı alır yoksa kıçını kaldırıp masaya gelirler mi?”