Portekizli bir baba ve Kızılderili bir annenin çoğu olarak 1920’de dünyaya gelen Jose Mauro de Vasconcelos, Brezilyalı bir yazardır.  Hayatını idame ettirirken bir çok işle uğraşan yazar, eserlerinde bunun faydasını görmüştür. Roman ve hikayelerinde yoksulluğu, yaşam zorluklarını gerçek bir dille işleyen yazarın en çok popüler olan romanı Şeker Portakalı’dır.

Şeker Portakalı’nı 12 günde yazan Jose Mauro de Vasconcelos, roman hakkında “Ama onu 20 yıldan fazla taşıdım yüreğimde” demiştir.  1968 yılında yayınlanan kitabın gerçek adı O Meu Pé de Laranja Lima’dır.  Romanın baş karakteri Zeze’nin hayatını konu alan devam kitapları Güneşi Uyandıralım ve Delifişek’tir.

Şeker Portakalı kitabından en güzel alıntılar

“Daha çok anlat” dedim.
“Hoşuna gidiyor mu?”
“Çok. Elimden gelse seninle sekiz yüz elli iki bin kilometre hiç durmadan konuşurdum.”
“Bu kadar yola nasıl benzin yetiştiririz?”
“Gider gibi yaparız.”

*

“Uyuyalım. İnsan uyudu mu her şeyi unutur.”

*

“Çocuk yüreği unutur ama affetmez.”

”Nen var Zeze?”
”Hiç. Şarkı söylüyordum.”
”Şarkı mı söylüyordun?”
”Evet.”
”Öyleyse ben sağır olmalıyım.”

İnsanın içinden de şarkı söyleyebildiğini bilmiyor muydu yoksa? Bir şey demedim. Bilmiyorsa bunu ona öğretmeyecektim.

Uzun uzun burnumu çektim.
“Önemi yok, onu öldüreceğim!”
“Ne diyorsun sen küçük; babanı mı öldüreceksin?”
“Evet yapacağım bunu. Başladım bile. Öldürmek, Buck Jones’un tabancasını alıp güm diye patlatmak değil! Hayır. Onu yüreğimde öldüreceğim, artık sevmeyerek… Ve bi gün büsbütün ölecek.”
“Bu küçücük kafada ne büyük bir hayal gücü!”

“Neden benim gibi yapmayı ögrenmiyorsun?”
“Sen ne yapıyorsun ki?”
“Kimseden hiçbir şey beklemiyorum. Böylece hayal kırıklığına da uğramamış oluyorum…”

” – Biliyor musun, insanları öldürüyorum Portuga.

– Bunu nasıl yapıyorsun Zeze?

– Onları unutarak… ”

“Hepimiz büyüktük. Küçük küçük parçalarla, aynı hüzüntüden payını alan büyük ve hüzünlü kişiler.”