Japonca bir yaşam felsefesi olan Wabi-Sabi, 16. yüzyıldan bu yana varlığını sürdürerek bu güne kadar gelmiştir. Wabi kısaca kusurlu, doğal olanın güzelliği anlamına gelirken, Sabi eskimiş, kullanılmış olanın güzelliği anlamına gelmektedir. Budistlerin varoluşun üç işareti olan özgüven, boşluk ve anlamsızlık, ızdırap türetilerek bir yaşam stili haline getirilmiştir.

Bir yaşam tarzı haline gelen wabi-sabi, insana özgürce düşünmeyi, hissetmeyi, kurallar olmaksızın küçük ayrıntıları görmeyi öğretir. Dahası doğayı, hüznü, sevinci, mutluluğu, yaşanan her şeyi duygulara dönüştürmeyi amaçlıyor.

Daha derinlemesine bakıldığında Wabi ruhani bir yolu tanımlarken, Sabi nesnelerin barındığı güzelliği, estetiği ve nesnelerin sanatını simgeliyor.

Wabi-sabi birleştiğinde ise ortaya çıkan anlam; nesnelerin alışılmadık, kusurlu güzelliği olarak betimlenebilir.

Yaşam felsefesi olarak hayata empoze edilen Wabi-Sabi küçük ayrıntıların farkına vararak, kusurları da estetik bir bakış açış açısıyla görebilmeyi amaçlar.