Kelime Kökeni: Arapça-cüff

– Dimağa işlemiş olan baş yarığı

– Kof

– İçi boş

– Yetkisiz

– İçeriği boş olan

Cümle içinde kullanımı: “Çürümeye yüz tutmuş cüf kalbiniz sanmıyorum ki huzur bulabilsin.”