Kelime Kökeni: Ad-sıfat
– Alaydan yetişme subay
– Gösterişli, debdebeli, şaşalı, tantanalı
– Okula gitmeden kendi kendine yetişmiş kişi
– Eğlenceli, istihzalı, alay edici, alaycı
Cümle içinde kullanımı: ” Bizim Rıdvan mektepli değil alaylıdır bu sebepten bir bakışta anlar arabanın arızasını. “