Sadır nedir?
Kelime kökeni: Arapça eskimiş ve isimdir.
Göğüs, sine, yürek, kalp, sadrazam, hayrete düşen, şaşıran, sudur eden, meydana gelen.
Biber, patlıcan, domates gibi sebzelerin fideleri.
Gübre, sidik, kir, leke, çocukların işedikleri yer.
Kadı Kararlarına itiraz durumunda yapılan kazaskerliğe denir.
Cümle içinde kullanımı:’Çalıştığım seradan sadır ve tohum istediler.’
Beliğ nedir?
Kelime kökeni: Arapça eskimiş ve sıfattır.
Belagati olan, belagatli, anlaşılır, düzgün söz söyleyen, sanatlı, fasih konuşan.
Meramını tamamen, noksansız ve güzel sözlerle anlatmaya muktedir olan.
Açık, yeterli ve tam konuşan.
Cümle içinde kullanımı:’Hangi durumda olursa olsun saygı çerçevesini bozmaz hep beliğ konuşurdu.’
Zeval nedir?
Kelime kökeni: Arapça eskimiş ve isimdir.
Yok olma, yok edilme, ortadan yok etme, suç, kabahat, sorumluluk, bozulma, öğle, sona erme, yerinden ayrılma.
Zail olma, duraksama, inişe geçme, düşme, gitme, aşağılama, silinme, batma, bitme.
Cümle içinde kullanımı:’Gencecik kız istediği meslek için zeval almayı kabul etti.’
Makta nedir?
Kelime kökeni: Arapça eskimiş ve isimdir.
Kalem ucunu düzeltmeye yarayan kemikten yapılmış araç.
Divan edebiyatında gazelin veya kasidenin son beyti.
Kesit, başağaç, kesinti yeri, ormanın kesilecek bölgesi.
Cümle içinde kullanımı:’Kalemlerin ucu bozulduğu için kırtasiyeye makta almaya gittim.’
Fahriye nedir?
Kelime kökeni: Arapça eskimiş ve isimdir.
Divan edebiyatında şairlerin kendi özelliklerinden övünerek söz ettikleri manzume veya manzumenin bir bölümü.
Divan Yazımında ozanların kendi özelliklerinden övünerek söz ettikleri, kendilerini övdükleri koşuk ya da kasidelerde, mesnevilerde ozanın kendini övdüğü bölüm.
Şairlerin kendilerini övmek için yazdıkları kaside.
Birini övmek için kaleme alınan divan edebiyatı nazım türü.
Cümle içinde kullanımı:’Şairler kendini övdükleri yazılarına fahriye denirmiş.’
