Kelime Kökeni: Farsça-kûh+Arapça-î
– Dağ ile ilgili, dağla ilgili, dağa özgü
– Dağlı, dağda yaşayan kimse
– Dışarlıklı kaba kimse, taşralı
Cümle içinde kullanımı: “Şehir hayatında gözünü açan Kûhî olanı küçükser hor görür. ”
Kelime Kökeni: Arapça
– Kıssa söyleyen (kimse), hikaye anlatan, kıssahan
– Hint ve İran saraylarında öykü ve masal anlatan kişilere verilen ünvan, ad
Cümle içinde kullanımı: “Orta Çağın en kıymetli eserlerinden biri olan Binbir Gece Masalları, Şehrazat’ın kassâs olup hükümdar kocasına hikayeler anlatmasından oluşur. ”