Yok canımın içi, özlemez olur muyum gözlerini?
Unutursun demiştin hani, bak burada yanıldın.
Bir kez olsun anlamadın ya ben orada takılı kaldım.
Gitmedim, gitmeyi beceremedim canımın içi.
Kıyamet sonrası gönlümün içi, başka aşklar gibi geçmedi.
Kırdı, yaktı, süründürdü ama geçmek nedir bilmedi.
Yok canımın içi, kadrini kıymetini hafife almadım.
Bir kez olsun beni anla, lütfet sevgini.
Taş değil ki bu yürek, kime ağladığını kime güldüğünü unutsun.
Sende avuttun mu kalbini, unuturum demiştin,
Unuttun mu canımın içi, canın dayandı mı?
İncinmedin, incitilmedin mi?
Emri hak vuku bulmadan soğuttum yüreğimi.
Boşa harcanmış hezeyanlardan kalktım da geldim.
Sen merak etme camının içi, henüz aklımı geride bırakmadım.
Ayrılığın şarabını içtikçe andım, övdüm, söverek bitirdim meşkimi…
-Semra Şenol
