Kelime Kökeni: Arapça-ad

– Birbirine güvenerek bir şeyi bırakma

– Sadakat

– Birine güvenilip bırakılan şey

– Güven

– Vedia

– Tevdi etme

– İnam

– Nimet vermek

– İhsan etmek

Cümle içinde kullanımı: “Dostun emânetine ihanet olmaz bizde söz namustur.”