Kelime Kökeni: Arapça-ad
– Birbirine güvenerek bir şeyi bırakma
– Sadakat
– Birine güvenilip bırakılan şey
– Güven
– Vedia
– Tevdi etme
– İnam
– Nimet vermek
– İhsan etmek
Cümle içinde kullanımı: “Dostun emânetine ihanet olmaz bizde söz namustur.”