Kelime Kökeni: Arapça-edîb+Farsça-âne

– Edepli ve terbiyeli bir kimseye yakışır biçimde

– Terbiyelice

-Sanatçıya ve edebiyatçıya yakışırcasına

– Nazik

– Edebiyatçı gibi

Cümle içinde kullanımı: “Edîbâne tavırlarına ve o güzel gözlerine bakmaktan kendimi alamıyorum.”