Kelime Kökeni: Arapça-duâ+Farsça-hân

– Dua okumasını bilen

– Dua okuyucu

– Dua etmesini bilen

Cümle içinde kullanımı: “Duâ-hân birini mevlüd’e çağıralım da ruhumuz huzur bulsun.”