Kelime Kökeni: Farsça-ad
– Sevilen kimse
– Yakın arkadaş
– Sevgili
– Arkadaş
– Muhib
– Mahbube
– Maşuka
– Mahbub
– Yar
– Düşman karşıtı
– Aşırı ilgili ve düşkün olan kimse
Cümle içinde kullanımı: “Düşmanına dikkat ettiğin kadar dostuna da dikkat et, iki gözünü birden kapatma.”