Kelime Kökeni: Arapça-lücec çoğul biçimi

– Derin su, engin, derya, açık deniz

– Kalabalık, güruh, derinti, kısım

– Gümüş ayna

Cümle içinde kullanımı:” Mavinin en koyu tonu lücce de toplanmıştır şimdi, bir de gün batımı süslemiştir semayı.”