Kelime Kökeni: Ad

– Osmanlı Türkçesinde d harfi

– İki kat olan

– Beli bükülmüş

– Ağacın kolları

– Sıyrılmış

– Budağın büyüğü

– Sırt

– Omuz

– Branş

– Kol

– Yalın

Cümle içinde kullanımı: “Ağacın dallarından sarkan çiçeklerin mis kokusu beni mest etti.”