Kelime Kökeni: Arapça-dühât

– Üstün zekalı

– Hikmet sahibi kimse

– Yüksek düzeyde zihin ve zeka sahibi kimse

– Fatanet sahibi

– Yetenekli kimse

Cümle içinde kullanımı: “İmkansız gibi görünen sorunların hakkından ancak dâhi kimseler gelebilir.”