Kelime Kökeni: Arapça-cünûd çoğul biçimi

– Asker

– Asker topluluğu

– Alay

– Avene

– Yardımcı

– Ordu

– Er

– Mürekkep topluluk

Cümle içinde kullanımı: “Bir cünd dolusu insan avluya yığılmış hep bir ağızdan bağırıyor şikayetlerini sıralıyor.”