Kelime Kökeni: Arapça-cilve+Farsça-nümâ

– Cilve yapan

– Cilve gösteren

– İşveli kimse

– Cilve eden

– Cilveli

Cümle içinde kullanımı: “Köyün en cilve-nümâ kızı Atiyye’dir, güzelliğiyle nam salmıştır.”