Kelime Kökeni: Sıfat
– Âmir
– Hâkim
– Buyuran
– İşi başkalarına havale eden kimse
– Emreden
– Buyruk veren
– Emir veren kimse
Cümle içinde kullanımı: “Buyurucu tavırlarından bıktım usandım kendini buranın padişahı sanıyor.”
Amir Nedir?
Kelime Kökeni: Arapça
Satıcının gönderdiği malların karşılığını almak üzere olması gereken dokümanları göstererek bankaya müracaat eden kişi.
Bir görev de emir verme yetkisine sahip kimse,
Eş anlamlısı Buyurucu
Cümle İçinde Kullanımı:’ Karakolun amiri bana çok önemli bir görev vermişti’.