Kelime Kökeni: Türkçe-cilav+Farsça-dâr

– Atın yularını tutan kimse

– Binici

– Süvari

– Ata binen kimse

– Atlı asker

– Atlı

Cümle içinde kullanımı: “Bize doğru koşturan cilav-dârın arkasındaki tayda onunla birlikte koşuyordu.”