Kelime Kökeni: Farsça-bî+Arapça-tâkat 

– Gücü kuvveti kalmamış

– Takatsiz

– Mecalsiz

– Dermansız

– Yorgun

Cümle içinde kullanımı: “Bî-tâkat kalmaktan değildir korkum, beni tüketen yalnızlığın soğuk nefesidir.”