Kelime Kökeni: Farsça-bî+Arapça-kusûr

– Kusursuz

– Eksiksiz

– Kusuru olmayan

– Mükemmel

– Şahane

Cümle içinde kullanımı: “Bî-kusûr güzelliğiyle bizleri kendine meftun eden bir hanımefendidir.”