Kelime Kökeni: Arapça-bezîm sözünün müennes dişil biçimi

– Sessiz kadın

– Öfkesini belli etmeyen

– Sakin kadın

– Sinirini içinde tutan kimse

Cümle içinde kullanımı: “Bezîme, güler yüzlü hanım hanımcık bir hanımefendidir kendisi.”