Kelime Kökeni: Arapça-beyt, çoğul biçimi büyût

– Gönül gözü

– Kalp

– Menzil

– Hane, ev, ocak

– Mesken, konak

– İki dizeden oluşan şiir parçası

Cümle içinde kullanımı: “Hani duymadın okumadın mı senin için dizdiğim nice beyitleri.”