Kelime Kökeni: Türkçe-bey+Farça-zâde

– Bey oğlu

– Babası reis veya ağa olan kimse

– Soylu

– Necip

– Asil

– Nazlı büyütülmüş kimse

– Zengin bir kimsenin oğlu

Cümle içinde kullanımı: “Bey-zâdem kahvaltısını yatağında mı alır yoksa kıçını kaldırıp masaya gelirler mi?”