Kelime Kökeni: Farsça-bed+Arapça-du’â
– Birisi için kötü dileklerde bulunmak
– Beddua
– İlenme, ilenç
– Kargış, kargıma
– Telin
– Alkış karşıtı
Cümle içinde kullanımı: “Bed-du’â eden dilden hayır bekleme, kelamı kötü olanın içi bataklık doludur.”