Kelime Kökeni: Farsça-bahâr+Arapça-î

– Bahara özgü, bahar ile ilgili, bahar gibi

– Kasidenin nesib bölümünü bahar mevsimini övme amacıyla düzenleyen ve bu övgüyü bir kişiye bağlayan şiir tarzı

– Padişahın yeniçeri ağaları ile katibine her yıl bahar başlangıcında verdiği yazlık elbise

– Divan edebiyatında bir şiir türü

Cümle içinde kullanımı:” Osmanlı döneminde bahar konulu yazılmış tüm nazım ve nesirler Bahâriyye olarak anılır.”