Kelime Kökeni: Farsça

– Her güzeli seven, her güzele gönül veren

– Akar gönüllü, şıpsevdi

– Sözü etkili ve dokunaklı olan

– Zeki kimse, zeyrek

Cümle içinde kullanımı: “Çehresi her gül olana kendini âteş-dil eylersen, gönlünde aşk yer mi kalır evlat!”