Kelime Kökeni: Arapça-aşk, âşıkân-uşşâk çoğul biçimi
– Birine sevgiyle bağlanan, tutulan, vurgun, mübtelâ olan kimse
– İlahî aşka tutulmuş kimse
– Sevdalı
– Halk ozanı, halk koşuğu
– Bacak mafsallarında ki kemik
Cümle içinde kullanımı: ” Ey bir garip âşık, sevdana karşılık bulamamak da aşk değil midir niçin sızlanıp durursun.”