Kelime Kökeni: Arapça-tamlama

– Allah’ı hakkıyla tanımış veya kavramış kimse

– İlahi feyzi gören ve bilen kimse

– Veli, mürşid, evliya, ermiş, irşad eden, zat

Cümle içinde kullanımı: ” Ârif-i billâh şahittir ki ben Allah’ın naçizane bir kulu, hak aşığıyım.”