Kelime Kökeni: Ad

– Ağıt söyleyen veya ağıt yakan kimse, sagucu, mersiyehan

– Ölen kimsenin ardından ağıt söylemek için parayla çağrılan kimse

Cümle içinde kullanımı: ” Ölü evlerinde ağıtçıları görmek beni hep öfkelendirmiş, ölümün uhrevi yanını bozduklarını düşündürtmüştür. “