Kelime Kökeni: Arapça-ufûl

– Gurub eden, batan

– Kaybolan, yok olan, uful eden

– Sönen, görünmeyen (gök cismi), görünmez olan, gün batması

Cümle içinde kullanımı: ” Dolunay gecenin göğünde afil olurken yıldızlarda tek tek söndüler. “