Kelime Kökeni: Arapça-iffet

– İffetli, namuslu, ar sahibi kimse

– Dürüst, temiz, doğru

– Haramdan sakınan, doğru yoldan sapmayan

– Irz sahibi

Cümle içinde kullanımı: ” Afîf sadece kadına atfedilen bir erdem değildir, erkek dediğin de namusuna sahip çıkmalı.”