Kelime Kökeni: Arapça-ufk çoğul biçimi
– Ufuklar, her bir taraf, sınır
– Enfüs karşıtı
– Dünyanın bir köşesi, göğün yerle birleştiği gibi görünen yerler
Cümle içinde kullanımı: “Gözlerini iyice açta bak âfâka, dünyanın bittiği yeri görebilirsin ancak yaşamı göremezsin. ”