Kelime Kökeni: Arapça-ufk çoğul biçimi

– Ufuklar, her bir taraf, sınır

– Enfüs karşıtı

– Dünyanın bir köşesi, göğün yerle birleştiği gibi görünen yerler

Cümle içinde kullanımı: “Gözlerini iyice açta bak âfâka, dünyanın bittiği yeri görebilirsin ancak yaşamı göremezsin. ”