Kelime Kökeni: Farsça-ad

– Sevilen kimse

– Yakın arkadaş

– Sevgili

– Arkadaş

– Muhib

– Mahbube

– Maşuka

– Mahbub

– Yar

– Düşman karşıtı

– Aşırı ilgili ve düşkün olan kimse

Cümle içinde kullanımı: “Düşmanına dikkat ettiğin kadar dostuna da dikkat et, iki gözünü birden kapatma.”