Simyacılar, tarihsel olarak felsefi taş veya “lapis philosophorum” adını verdikleri hayali bir maddeyi oluşturmaya çalışmışlardır. Bu felsefi taşın özellikleri mitolojik ve simgesel olarak anlam yüklüdür. Simyacılar, felsefi taşı bulduklarında, bu taşın yardımıyla değersiz metalleri, özellikle kurşunu, altına dönüştürebileceklerine inanırlardı. Bu süreç, “maddenin transmutasyonu” olarak bilinir ve simyacılar için büyük bir hedefti.

Ayrıca, simyacılar sadece metalleri dönüştürmekle kalmazlar, aynı zamanda insanları ölümsüz yapabilecekleri veya her türlü hastalığı iyileştirebilecekleri bir “ihtiyarlık iksiri” veya “yaşam iksiri” üretme amacındaydılar.

Ancak, simyacıların bu hedeflere ulaşamadığı ve simyanın daha sonraları kimya biliminin temelini oluşturduğu kabul edilmektedir. Modern kimya, gerçekçi bilimsel prensiplere dayanır ve elementlerin kimyasal reaksiyonları üzerine odaklanır. Simyanın hedefleri bilimsel olarak geçersizdir ve felsefi taş gibi kavramlar mitolojik ve sembolik anlamlar taşır.

Simyacıların değersiz metalleri altına çevirme girişimleri bilimsel temellere dayanmıyordu ve bu nedenle başarılı olamadı. İşte bu konudaki bazı nedenler:

1. Bilimsel Temellere Dayanmamaları: Simyacılar, dönüşüm sürecini açıklayacak bilimsel teorilere sahip değillerdi. Onların yaklaşımı daha çok mistik, sembolik ve okült bir yaklaşıma dayanıyordu. Kimya ve atom teorisi gibi modern bilimsel prensipler henüz gelişmemişti.
2. Eksik Kimyasal Bilgi: Simyacılar, elementlerin ve kimyasal reaksiyonların doğru anlayışına sahip değildi. Elementlerin yapısı ve davranışları hakkında eksik veya yanlış bilgilere sahiptiler.
3. Deneylerin Yetersizliği: Simyacılar dönüşüm denemelerini genellikle dikkatlice kontrol edilmemiş ve sürekli bir şekilde tekrarlanmayan deneylerle gerçekleştirirlerdi. Bu, sonuçların yanıltıcı ve tutarlı olmayan olmasına neden olurdu.
4. Filozofik ve Sembolik Yaklaşım: Simyacılar, sadece fiziksel dönüşümü hedeflemediler. Aynı zamanda içsel bir dönüşümün de parçası olarak bu işlemi sembolik olarak ele aldılar. Değerli metallerin altına dönüştürülmesi, aynı zamanda insanın içsel dönüşümünü temsil etti.

Sonuç olarak, simyacılar altını değersiz metallerden dönüştürme konusundaki çabaları bilimsel bir temele dayanmadığı ve yetersiz bilgi ve deneylere dayandığı için başarılı olamadılar. Ancak, simya, kimyanın temellerini atmış bir bilim olarak kabul edilir ve simyacıların çalışmaları modern kimya biliminin oluşumuna katkıda bulunmuştur.

Simyacılar, tarih boyunca çeşitli kimyasal bileşikleri ve maddeleri keşfetmişlerdir, ancak bu keşifler genellikle yanıltıcı veya sembolik olmuştur. İşte bazı örnekler:

1. Civa (Mercury): Simyacılar civa ile çalışmış ve bu metalin özelliklerini incelemişlerdir. Civa, simyacıların sembolik olarak önemli bulduğu bir elementti.
2. Sülfür (Sulfur): Sülfür, simyacılar için önemli bir maddedir ve felsefi taşın bir bileşeni olarak kabul edilmiştir.
3. Kurşun (Lead): Simyacılar, kurşunu altına dönüştürme girişimlerinde bulunmuşlardır. Felsefi taşın anahtar elementlerinden biri olarak kabul edilen kurşun, simyacıların dönüşümünü gerçekleştirmeye çalıştığı bir maddeydi.
4. Asetat (Vinegar): Asetat, simyacılar tarafından bazı deneylerde kullanılan bir asitli maddeydi.
5. Tuz (Salt): Tuz, simyacıların çalışmalarında önemli bir rol oynamış ve sembolik olarak taşın önemli bir bileşeni olarak kabul edilmiştir.
6. Civa Klorür (Mercury Chloride): Civa klorür, simyacılar tarafından bazı dönüşüm deneylerinde kullanılan bir maddeydi.

Simyacılar, bu maddeleri çeşitli deneylerde kullanarak felsefi taşı oluşturmayı ve metalleri dönüştürmeyi amaçladılar. Ancak, bu deneyler genellikle sonuçsuz kaldı ve simyacıların çoğu hedeflerine ulaşamadı. Simyanın temel amacı, değersiz metalleri altına dönüştürmek ve ölümsüzlük elde etmek gibi sembolik ve mistik hedeflere yönelikti ve bilimsel bir temele dayanmıyordu. Bu nedenle, modern bilim ve kimya, simyanın yaklaşımlarından farklı bir yolla gelişti.