Sekülerleşme, toplumların, kurumların ve bireylerin din ve dini düşüncelerden giderek uzaklaşması veya dini inançların sosyal ve siyasi yaşamdaki rolünün azalması sürecini ifade eder. Genellikle modernleşme, laikleşme ve rasyonelleşme eğilimleri ile ilişkilendirilir ve bu süreçte dini değerlerin, sembollerin ve kurumların kamu yaşamındaki etkisinin azaldığı gözlemlenir. Sekülerleşme, bireysel düzeyde dini inanç ve uygulamalardaki düşüşle veya toplumsal düzeyde dini kurumların devlet ve hukuk üzerindeki etkisinin azalması şeklinde kendini gösterebilir. Bu, bazı toplumların modernleşmesi ve globalleşmesiyle birlikte daha yaygın hale gelmiştir.

Sekülerleşme, dünya çapında birçok farklı şekilde tezahür edebilir. İşte bazı örnekler:

1. Eğitim Sistemi: Birçok ülkede eğitim sistemi, dini öğretimden ziyade laik ve bilimsel bir müfredat benimsemiştir. Örneğin, laik devletlerde okullarda din dersleri zorunlu olmaktan çıkarılabilir veya dini eğitim laik derslerle aynı seviyeye getirilmiş olabilir.
2. Yasalar ve Politikalar: Birçok modern devlet, dini kanunlardan bağımsız, laik yasalar çıkarmıştır. Örneğin, evlilik ve boşanma yasaları artık dini kurallardan ziyade sivil hukuka dayanmaktadır.
3. Dini Kurumların Rolü: Bazı ülkelerde dini kurumlar, devlet işlerine müdahale etme yetkilerini yitirmiştir. Bu, kiliselerin veya diğer dini kurumların politikadan ayrılmasını gerektirebilir.
4. Kamu Alanı: Kamusal alandaki dini simgelerin kaldırılması veya dini bayramların resmi tatil olmaktan çıkarılması gibi adımlar atılabilir.
5. Toplumsal Değerler ve Normlar: Toplumsal değerler, dini öğretilerden ziyade bireysel haklara ve özgürlüklere dayalı bir anlayışa doğru kayabilir. Örneğin, eşcinsel evliliklerin yasallaştırılması gibi konular dini doktrinlerin ötesine geçebilir.
6. Dini Pratikler: Bireylerin dini pratikleri yerine daha laik yaşam tarzları benimsemesi, örneğin dini bayramlardan ziyade laik tatilleri kutlamayı tercih etmeleri.
7. Medya ve Eğlence: Medya ve eğlence sektörü dini temalardan ziyade seküler konuları işleyebilir ve bu da toplumun dini değerlere olan ilgisinin azalmasına yol açabilir.
8. Bilim ve Teknoloji: Toplumlar bilim ve teknolojiye daha fazla önem verdiğinde, dini açıklamalar yerine bilimsel açıklamalar daha fazla kabul görür.

Bu örnekler, sekülerleşmenin toplumsal yapılar, kurumlar ve bireyler üzerinde çok çeşitli etkileri olduğunu göstermektedir. Farklı ülkeler ve topluluklar, sekülerleşmeyi farklı yollarla deneyimler ve bu süreç, her yerde eşit biçimde ilerlemez.

Sekülerleşme süreci, tarihsel olarak genellikle Batı Avrupa’da Rönesans ve Reformasyon dönemleriyle ilişkilendirilir ve bu süreç 16. ve 17. yüzyıllarda başlamıştır. Bu dönemler, kilisenin otoritesine ve skolastik düşünceye karşı artan eleştiri ile karakterize edilmiştir. Ancak, sekülerleşme kavramı olarak tanımlanan süreç esas olarak Aydınlanma Çağı’nda, 18. yüzyılda güç kazanmıştır.

Aydınlanma dönemi, akıl ve bilimin öncülüğünde dini ve geleneksel otoritelerin sorgulanmasına ve kritik düşüncenin teşvik edilmesine odaklanmıştır. Bu dönemde, John Locke, Voltaire, Montesquieu ve Jean-Jacques Rousseau gibi filozoflar, bireyin aklını kullanma ve bireysel haklar gibi konuları ön plana çıkarmışlardır.

19. ve 20. yüzyıllarda, sanayileşme, kentleşme ve bilimsel ilerlemeler, toplumların yapısını derinden etkileyerek sekülerleşme sürecini hızlandırmıştır. Sanayi Devrimi ve ardından gelen toplumsal değişiklikler, geleneksel dini yapıların ve uygulamaların daha az önemli hale gelmesine neden olmuştur.
20. yüzyılın ortalarından itibaren, özellikle Batı toplumlarında, bireysel özgürlüklerin artması ve dini inançların çeşitlenmesi ile birlikte sekülerleşme daha da belirginleşmiştir. Bu süreç, farklı toplumlarda farklı hızlarda ve yoğunlukta gerçekleşmektedir ve günümüzde de devam etmektedir.